Onze schippers in beeld

"Veel werken in de zomer, vrijheid in de winter – dat past me." Voor Jurgen is het schippersbestaan meer dan varen. Het is mensen blij maken. Zelf keuzes maken – en de gevolgen ervan dragen. Het is buiten zijn, elke dag weer. Je eigen weg vinden, op het ritme van de natuur. "Vanaf het moment dat je de haven verlaat, laat je de wal de wal en ben je een soort microsamenleving op een boot. De wal en alles wat daarbij hoort, heeft geen invloed meer en dat geeft een gevoel van vrijheid en ontspanning. Het in contact zijn met lucht en water, daar voel ik me prettig bij. Ik heb gemerkt dat ik toch meer een buitenman ben, daar functioneer ik beter dan in een gebouw, zoals toen ik werkte op scholen."

"Het wad door de dynamiek van het getijde en het zeilen buiten de vaargeulen." Jurgen voelt zich thuis op het Wad, maar ook op de stille plekjes aan het IJsselmeer – plekken buiten de havens, waar je alleen ligt, met minder invloed van de wereld aan wal.

Aan boord bij Jurgen

"We horen vaak dat mensen zich thuis voelen op de Rea-Klif." Een ruim dek met een fijne zitkuip, mooi houtwerk, en binnen een dagverblijf met verschillende zitjes – zo kunnen gasten per tafel hun eigen gang gaan: koken, lezen, muziek luisteren of gewoon even niks. "Wat ik over mezelf terughoor, is dat ik rustig ben, dat ik goed uit kan leggen, dat ik onderdeel van de groep kan worden en het samen met hen gezellig heb. Ik draai regelmatig muziek voor ze, als een soort dj, waardoor de gasten soms op dek staan te dansen." Dat contact – die klik – is voor Jurgen het mooiste van gasten ontvangen. "In het geval van terugkomende gasten, gaat het om herkenning, het meeleven met elkaars leven en bij nieuwe gasten om ze enthousiast te maken en het delen van mijn passie."

“Een Duitse gast vertelde me ooit dat onze reis in zijn top 10 van mooiste levensmomenten stond.” Dat was tijdens Jurgen’s tijd als zetschipper op de Pelikaan. Stamppot andijvie met gehaktballen en speklappen, een onverwachte dansavond, en een groep gepensioneerde mannen die weer even jonge kerels werden. 

“Kars was toen mijn matroos. We hadden een groep gepensioneerde Duitse mannen aan boord. Het klikte tussen ons en op een avond had ik met een van de mannen bekonkeld dat hij met de groep naar een terras zou gaan, zodat ik ondertussen voor hen kon koken. Ik heb samen met Kars stamppot Andijvie met gehaktballen en speklappen gemaakt. Ze waren blij verrast en na het eten, draaide ik muziek en stonden ze weer als jonge mannen te dansen, ze gebruikten de schoot als een soort danspaal. Met diezelfde groep gingen we de laatste avond naar Medemblik naar een bandje en werd er weer gedanst.

En het tweede verhaal was op mijn eigen schip tijdens de Corona tijd. Er kwam een familie uit Duitsland aan boord samen met hun kinderen en kleinkinderen. We gingen droogvallen onder Vlieland, het was heel rustig op het wad en een betoverende avond. Ze voelden zich ook betoverd, ze hadden dat nog nooit meegemaakt. Nu komen ze elke twee jaar met z’n allen dat gevoel van magie weer beleven. Ze zijn elke keer weer dankbaar en blij. De foto hier is gemaakt tijdens dat eerste tripje.”

“Ik hoop dat ze het gevoel van ontspanning naar de wal meenemen. Het eenvoudige, gewone leven met de vragen 'wat eten we vanavond' en 'waar gaan we heen?'” Rust. Ontspanning. Nieuwe kennis. En herinneringen die ze niet meer vergeten. Dat is wat Jurgen hoopt dat mensen meenemen als ze weer aan wal stappen.

Ontdek het zelf - en maak kennis met Jurgen en zijn Rea-Klif!